Categorieën
Knowledge to Go

#129  Piekprestaties

#129 Knowledge to Go

Als wij het hebben over, zet de knop om dan bedoelen we daarmee te zeggen, zet een mentale schakelaar om. Amy Cuddy is bekend van haar onderzoek naar de powerpose. Wat blijkt is dat door het nemen van een geïnspireerde powerpose we de knop om kunnen zetten.  En dat dit onze onderliggende fysiologie letterlijk veranderd door ons testosteron te verhogen en ons cortisol te verlagen. 

In  Cuddy’s boek Presence staat een passage waarin ze dit idee in een ander voorbeeld verder uitlegd. Hier is de passage eerst in het Engels, en daarna vertaal ik het naar het Nederlands:

“In the first month after my TED talk posted, I heard from an Olympic swimming coach who explained how he’d been using a power posing-type strategy—with great success—for years: encouraging some of his swimmers, beginning on the morning of the race, to physically behave as if they’d won their events. Swimmers, as he pointed out, are notorious for their use of dominant body language in the moments before races, not only to signal their power to their competitors but also to loosen their muscles and pump themselves up. Sometimes they will literally pound their chests, like gorillas. But the approach this coach used—encouraging swimmers to adopt ‘alpha’ nonverbal postures from the minute they wake up on race days—was most helpful to swimmers who’d been thrown off by a poor performance or who were feeling a wave of insecurity and self-doubt.”

Hier is de passage in het Nederlands: “In de eerste maand nadat mijn TED-talk was gepost, hoorde ik van een Olympisch zwemcoach die uitlegde hoe hij jarenlang een krachtige pose-achtige strategie had gebruikt – met groot succes -: enkele van zijn zwemmers aanmoedigend, beginnend op de ochtend van de race, om zich fysiek te gedragen alsof ze hun evenementen hadden gewonnen. Zwemmers, zoals hij opmerkte, zijn berucht om hun gebruik van dominante lichaamstaal in de momenten voor de races, niet alleen om hun kracht aan hun concurrenten te signaleren, maar ook om hun spieren los te maken en zichzelf op te pompen. Soms slaan ze letterlijk op hun borst, zoals gorilla’s. Maar de benadering die deze coach gebruikte – zwemmers aanmoedigen om ‘alfa’ non-verbale houdingen aan te nemen vanaf het moment dat ze op wedstrijddagen wakker worden – was het meest nuttig voor zwemmers die waren afgeleid door een slechte prestatie of die een golf van onzekerheid voelden en twijfel aan zichzelf.”

Daar hou ik van.

Stel je voor dat een zwemmer op de ochtend van haar evenement doet alsof ze al gewonnen heeft (en profiteert van al die extra kracht).

Zoals Cuddy ons vertelt: we moeten het doen alsof totdat we het worden. Niet om anderen te manipuleren en macht over hen te krijgen, maar om onszelf voor het moment een beetje voor de gek te houden, zodat we persoonlijke kracht kunnen krijgen om de beste, brutaalste, meest authentieke versie van onszelf uit te drukken.

Ik zeg: waarom zullen we ons beperken tot de dag van een zwemevenement?

Hoe denkt en ademt de beste, brutaalste, meest authentieke versie van jou?

Laten we die heerlijk gewaagde versie van onszelf de hele dag door in ons leven brengen.

Vooral: VANDAAG!

Categorieën
Knowledge to Go

#128 Neutraal denken

#128 Knowledge to Go

Zoals je je misschien herinnert, hebben we het pas gehad over het onderscheid die Trevor Moawad maakt tussen bewust en onbewust competent zijn. Hij gaat met zijn idee tegen de mainstream aan informatie op dit onderwerp en stelt dat het hoogste prestatieniveau komt wanneer we ‘bewuste competentie’ bereiken. Dit is radicaal anders ten opzichte van wat de meesten mensen denken, namelijk dat het hoogste prestatieniveau komt wanneer we ‘de onbewuste competentie’ bereiken.

In deze staat zijn we ons bewust van de dingen die we doen die ons helpen om consistent (sleutelwoord: consistent!) op ons best te presteren.

👆 Dat zelfbewustzijn in combinatie met zelfbeheersing is wat het geweldige zo geweldig maakt.

Vandaag wil ik het hebben over nog een van de Grote Ideeën uit zijn boek: neutraal denken.

Dit concept is in feite het centrale thema van het boek en komt naar voren in de ondertitel: “Hoe neutraal te denken en controle over je leven te krijgen.”

Om de wijsheid tot leven te brengen, deelt Trevor een verhaal over zijn vriend en cliënt, de Super Bowl winnende quarterback, Russell Wilson.

Hij vertelt ons: “Bij de stand van 19-7 had Russell nog steeds niet opgegeven. ‘We kunnen deze wedstrijd nog steeds winnen!’ schreeuwde Russell. ‘Laten we gaan! Vier minuten en vijftig seconden!’

Waarom had Russell het niet opgegeven? Waarom behandelde hij het volgende gedeelte alsof de vorige er niet toe deden? Omdat hij neutraal bleef.

Hij zegt: “Neutral thinking is a high-performance strategy that emphasizes judgment-free thinking, especially in crises and pressure situations. It is the cornerstone of what I teach the athletes and teams that employ me. The thing about neutral thinking that resonates with so many elite athletes, most of whom are deeply skeptical of any self-help, is that it’s real. It’s true. It acknowledges that the past is irrevocable, that it can’t be changed with mantras or platitudes.

Neutral thinking shuns all attempts at illusion or outright self-delusion, which are often the foundation of other motivational systems. Neutral thinking strips away the bull and the biases, both external and internal.”

Naar het Nederlands vertaald zegt hij: “Neutraal denken is een krachtige strategie die de nadruk legt op oordeelvrij denken, vooral in crisis- en druksituaties. Het is de hoeksteen van wat ik de atleten en teams leer die mij in dienst hebben. Het ding over neutraal denken dat resoneert met zoveel topsporters, van wie de meesten diep sceptisch zijn over zelfhulp, is dat het echt is. Het is waar. Het erkent dat het verleden onherroepelijk is, dat het niet kan worden veranderd met mantra’s of smeekbedes.

Neutraal denken schuwt alle pogingen tot illusie of regelrechte zelfbedrog, die vaak de basis vormen van andere motiverende systemen. Neutraal denken verwijdert de onzin en de vooroordelen, zowel extern als intern.”

Snelle context: Russell Wilson is de quarterback van de Seattle Seahawks. Tot voor kort was hij de best betaalde NFL-speler in de geschiedenis. Hij is ook een van de klanten van Trevor en samen hebben ze een bedrijf opgericht onder de naam Limitless Minds. Russell schreef het voorwoord van het boek en is een casestudy waar Trevor in het hele boek op terugkomt.

In deze scène vertelt Trevor ons over een play-offwedstrijd waarin “Russell een van de slechtste vijfenvijftig minuten van zijn jonge carrière speelde.”

Hij had VIER onderscheppingen gegooid en ze verloren zwaar.

Hij hield zijn denken ‘neutraal’ – hij omarmde de realiteit van de situatie terwijl hij zich concentreerde op wat er gedaan moest worden.

Nu is het duidelijk zichtbaar dat hij niet negatief was en verdronk in zijn mislukkingen. (Zoals Trevor ons vertelt, hoewel positief denken soms werkt en soms niet, levert negatief denken ALTIJD negatieve resultaten op.)

Wat minder duidelijk is om te zien, is dat hij ook niet per se POSITIEF dacht. De realiteit is dat er niet veel was om “positief” over te zijn en als hij deed alsof alles een en al zonneschijn en regenbogen was, zou hij niet authentiek hebben geklonken en zou hij minder effectief zijn geweest.

Hij keek gewoon op de klok, rekende uit en ging aan de slag met de volgende belangrijkste taak.

Dat is NEUTRAAL denken.

Probeer het.

Het werkt.

Categorieën
Knowledge to Go

#127 Kampioen worden

#127 Knowledge to Go

Laten we beginnen met een snelle check-in: in welke richting ga JIJ op?

Nu moeten we waarschijnlijk ook even praten over WAAROM ik zo in de weer ben met mijn persoonlijke ontwikkeling. Ja, ik wil mijn energie ontwikkelen voor mijn werk en liefde en zo, maar er is meer.

Ik aarzel een beetje om het te delen omdat het nogal persoonlijk is, maar ik heb het gevoel dat ik dit wel met je kan delen. En ik denk aan de woorden van Brené Brown. Zij vertelt ons dat we zo min mogelijk kwetsbaar willen zijn, en zij vertelt ons ook dat we dat juist het MEESTE  in andere mensen terug willen zien.

Dus…

Ik heb inmiddels 5 IronMan 70.3 evenementen gedaan, ik heb evenveel Marathons gelopen en nog meer halve marathons. Ik heb een marathon gelopen en direct daarna 250 burpees gedaan en ik heb een ultramarathon gelopen van 50k. Het waren geen geweldige tijden maar ik heb ze allemaal uitgelopen. Maar op een of andere manier blijf ik het moeilijk vinden om goede voedingskeuzes te maken. Met als gevolg dat ik steeds maar weer 5 tot 10 kilo aankom.

(Uiteindelijk, zoals altijd, gaat het verhaal niet per se over MIJ. Het gaat over JOU en wat we misschien in jou kunnen vinden wat hiermee klikt …)

Kort verhaal: Nu ben ik mijzelf al enige tijd aan het ontwikkelen als coach. En als coach heb ik geleerd dat ik coachee nummer 1 ben. Voor mijzelf heb ik de standaard gesteld dat ik als coach vind dat wat ik predikeer naar andere mensen toe, ikzelf ook moet beheersen. Want anders voelt het gewoon niet eerlijk aan. 

Nu heb ik pas geleden wederom mijzelf gecommitteerd aan mijn eigen gedragscodes.

Het voelt alsof het universum mij min of meer een soort knipoog geeft om me uit te dagen om ECHT na te denken over wat het betekent om jezelf te ontwikkelen. Ik hoef niet per se de beste ter wereld te zijn, want dat is iets dat buiten mijn controle ligt, maar ik wil wel het BESTE in mijzelf naar voren halen. 

Dus ik vraag mezelf af: hoe zou DIE versie van mij er echt uitzien?

Ik moet bij het schrijven van dit verhaal aan Ellen Langer denken. Zij is een van ’s werelds meest vooraanstaande sociaal psychologen. Ze zit op Harvard en bestudeert de ‘psychologie van de mogelijkheden’.

Zij is degene die voor een experiment oude mannen in haar studeerkamer heeft gehaald en ze liet doen alsof ze tientallen jaren jonger waren en (kippenvel) binnen een week (!) begonnen hun lichamen te veranderen in een jongere versie van zichzelf. Gek verhaal hé? Zoek het maar op.

Hoe dan ook, ze vertelt ons dat ons potentieel gewoon ONBEKEND is. En dat we onszelf veel te gemakkelijk beperkingen opleggen.

En daar klikt iets in mij mee. Ik heb daarom besloten om me te blijven inspannen voor mijn ontwikkeling als mens (binnen de beperkingen van mijn realiteit waarin ik prioriteit geef aan mijn werk en de liefdevolle relaties in mijn leven) om te zien waartoe ik werkelijk in staat ben.

En

Ik moet hierbij ook denkeen aan het verhaal van (Qi gong-leraar) Michael Gelb. Michael is een Qi Gong-meester. Hij oefent elk moment van de dag in zijn eentje. Maar… Af en toe gaat hij naar zijn plaatselijke dojo om wat “push hands” te doen met jongens van de helft van zijn leeftijd, gewoon om te testen hoe zijn qi het doet. De “competitie” is een mooie graadmeter voor zijn praktijk.

Ik wil ontdekken hoe mijn beste versie er echt uitziet. Natuurlijk is het een uitdaging van moment tot moment. Wat me daarbij helpt is het motto van het Olympisch Comité van de Verenigde Staten?

“Het is niet om de vier jaar. Het is elke dag.”

Ik hou daarvan. Maar het begint allemaal met ECHT hoge normen. En een doel dat ons waardig is.

Dit alles brengt ons bij het punt van de microles van vandaag.

Hoe ziet JOUW BESTE versie er ECHT uit?

Doe je met mij mee? 

Categorieën
Knowledge to Go

#126 De illusie van keuze

#126 Knowledge to Go

In het boek It Takes What It Takes van Trevor Moawad staat enorm veel wijsheid over topprestaties. Vandaag gaan we het hebben over een van zijn mooiste ideeën?

Hoe enthousiast ik van Trevors kijk op ‘neutraal denken’ ben, is volgens mij zijn kijk op wat hij de illusie van keuze noemt misschien wel een van zijn beste ideeën. 

Hij vertelt ons: “My dad was always trying to adjust his phrasing to make it resonate with the largest audience, and he knew when he’d found words that hit the target. This phrasing hit the mark. I could see it in the players’ eyes. I could see if in the coaches’ eyes. They understood. I see that same recognition every time I present to a new group and explain the illusion of choice. ‘Of all the things you teach, Trev, nothing hit me between the eyes like the illusion of choice,’ MGM Studios COO Chris Brearton told me. ‘It so clearly is true, and yet we all compete against our own choices every day.’ Deep down, we all know our choices ultimately determine our behaviors and those behaviors ultimately determine our outcomes.

That doesn’t make choosing correctly any easier in our own lives.”

In het Nederlands;

“Mijn vader probeerde altijd zijn taalgebruik aan te passen om het te laten aansluiten met het grootste publiek, en hij wist wanneer hij woorden had gevonden die mensen raakten. Deze formulering sloeg aan. Ik zag het in de ogen van de spelers. Ik kon het zien in de ogen van de coaches. Zij begrepen. Ik zie diezelfde herkenning elke keer als ik tijdens een presentatie aan een nieuwe groep de illusie van keuze uitleg. ‘Van alle dingen die je leert, Trev, raakte me niets zo goed als de illusie van keuze’, vertelde Chris Brearton, COO van MGM Studios. ‘Het is zo duidelijk waar, en toch strijden we allemaal elke dag tegen onze eigen keuzes.’ Diep van binnen weten we allemaal dat onze keuzes uiteindelijk ons ​​gedrag bepalen en dat dat gedrag uiteindelijk onze resultaten bepaalt.

Dat maakt het kiezen in ons eigen leven er niet makkelijker op.”

De ILLUSIE van keuze.

We DENKEN dat we een scala aan keuzes tot onze beschikking hebben. En, natuurlijk, op een bepaald niveau klopt dat wel.

Maar…

Als we serieus zijn over het ontwikkelen van ons potentieel, het bereiken van voortreffelijkheid, het winnen van onze eigen versie van de champions league (of hoe je je uiteindelijke doelen in het leven ook wilt definiëren), DAN IS ER GEWOON GEEN KEUZE.

Van moment tot moment moeten we een stap voorwaarts zetten in groei en ons best doen.

PUNT.

Trevor vertelt ons: 

“Making bad choices is the lifeblood of average. It feeds it. It consumes it. It protects it. Choice is a competitor—as much as any tangible opponent you or any team will face. In fact, it’s the ultimate competitor. It taunts you. It will lie to you. Take choice out of your way, and it’s like pulling the fitness band off Usain Bolt. The Velcro snaps, and watch his ass disappear. Choice is an illusion. Choice is Keyser Freaking Söze.

This may sound crazy, especially in an age where many people are bombarded by options. The music we listen to. The shows we watch. The time we wake up. The food we eat. The people we associate with. The way we prepare. The effort we give. The effort we don’t give. But do we have the luxury of choice if excellence is what we aspire to?”

In het Nederlands;

“Het maken van slechte keuzes is de levensader van het gemiddelde. Het voedt het. Het verbruikt het. Het beschermt het. Keuze is een concurrent – net zo goed als elke tastbare tegenstander waarmee jij of een team te maken krijgt. In feite is het de ultieme concurrent. Het daagt je uit. Het zal tegen je liegen. Neem de keuze uit de weg, en het is alsof je de fitnessband van Usain Bolt trekt. Het klittenband klikt en je ziet zijn kont verdwijnen. Keuze is een illusie. Keuze is Keyser Freaking Söze.

Dit klinkt misschien gek, vooral in een tijd waarin veel mensen worden gebombardeerd met opties. De muziek waar we naar luisteren. De series die we kijken. De tijd dat we wakker worden. Het voedsel dat we eten. De mensen waarmee we omgaan. De manier waarop we ons voorbereiden. De moeite die we doen. De moeite die we niet doen. Maar hebben we de luxe om te kiezen als we naar voortreffelijkheid streven?”

We DENKEN dat een keuze hebben geweldig is. Maar uiteindelijk is het dat NIET.

ZEKER wanneer we besluiten om voor voortreffelijkheid te gaan.

Als je opstaat? Wanneer je gaat slapen? Hoe train je?

Hoe kom je opdagen in je Werk en in je Relaties?

ALS JE ER VOLLEDIG VOOR GAAT DAN IS ER GEEN KEUZE.

Dus…

Laten we doen er wijs aan om de illusie te vallen en de ultieme beslissing nemen die alle kleine beslissingen voor ons neemt.

Laten we ervoor kiezen om ons potentieel te ontwikkelen en onze families en de wereld alles te geven wat we hebben.

Van moment tot moment tot moment.

Categorieën
Knowledge to Go

#125 Marginale verbeteringen

#125 Knowledge to Go

Er was een tijd dat geen enkele Britse wielrenner ooit de Tour de France won. Meer dan 100 jaar proberen, en precies nul overwinningen.

Toen kwam er een man genaamd Sir David Brailsford en hij creëerde Team Sky. Hij zei dat een Britse wielrenner binnen vijf jaar de Tour zou winnen. Mensen dachten dat hij gek was.

Totdat ze de Tour de France echt in twee jaar tijd wonnen.

Daarna wonnen ze ook nog eens vier van de volgende vijf races.

Hoe deed hij dat?

Marginale verbeteringen.

Hij zocht naar alle kleine plekjes waar hij iets kon verbeteren.

Dingen zoals ervoor zorgen dat de rijdersuniformen altijd in hetzelfde huidvriendelijke wasmiddel worden gewassen voor een beetje meer comfort.

Dingen zoals ervoor zorgen dat de renners elke nacht op exact dezelfde matrassen sliepen om hen de beste kans te geven op een goede nachtrust.

Dingen zoals ervoor zorgen dat de hotelkamers altijd goed worden gestofzuigd om mogelijke infecties te verminderen.

Het waren hele kleine verbeteringen.

Elke verbetering zou op zichzelf natuurlijk niet veel opleveren.

Maar, zoals we weten, wanneer je genoeg van die kleine, kleine incrementele verbeteringen verzamelt en samenvoegt, gebeurt er iets MAGIES.

In dit geval wonnen ze een aantal keer de Tour de France.

Zoals Brailsford het stelt (via Matthew Syed in Black Box Thinking): “Ik realiseerde me al vroeg dat het hebben van een grootse strategie op zichzelf zinloos was. Je moet ook naar het kleinste niveau kijken, uitzoeken wat werkt en wat niet. Elke stap is misschien klein, maar de aggregatie kan enorm zijn.”

Raad eens?

Dezelfde regels zijn ook van toepassing op ons leven. Een grootse strategie, hoewel belangrijk, is op zichzelf zinloos. We moeten klein gaan en uitzoeken wat werkt en wat niet.

Dus… de microles van vandaag is…

Wat werkt voor jou? Doe daar meer van.

Wat werkt NIET voor jou? Doe daar minder van.

Concreet: heb je een betere dag als je je dag op een bepaalde manier begint? Heb je meer energie als je minder van x en meer van y eet? Voel je je beter als je op een bepaalde tijd sport of naar bed gaat? Welke gegevens kan je allemaal nog meer verzamelen?

Kijk eerlijk naar wat werkt en wat niet en zet daarop in.

VIND DE MARGINALE VERBETERING.

Niet ingewikkeld toch? Makkelijk over het hoofd te zien en superkrachtig.

Herhaling: wanneer we marginale verbeteringen over een langere periode aggregeren en samenstellen, krijgen we BUITENGEWONE resultaten.

In het wielrennen is dat wat je onderscheidt van het peloton en leidt het tot overwinningen in de Tour de France.

In het leven is dat wat ons scheidt van ons oude zelf, zodat we ons potentieel meer kunnen realiseren.

Op naar marginale verbeteringen!

Categorieën
Knowledge to Go

#124 Hoop

#124 Knowledge to Go

Infinite & Making Hope Happen

“Through my work with John, I realized that how we think about the future—how we hope—determines how well we live our lives. John’s transformations, from thriving to suffering and back to thriving, were simple and compelling. When he had clear hopes for the future, his life was good. When John had a sudden break with the future, he felt his life was not worth living. As John reconnected to a meaningful future, his life became good again, and he was excited about it. And his health mysteriously stabilized.

Since the day I have met John, I have studied hope, both in my clinical work and in my research. Every client that followed John benefited from what he taught me — that our relationship with the future determines how well we live today. I asked my clients new and different questions, starting with ‘How hopeful are you about your future?’ I changed the way I opened my first session with them. ‘How can I help you today?’ became ‘If therapy is successful now, what will your life look like in five years?’ I didn’t see clients as broken in the way I once had; I wasn’t trying to
fix them anymore. I was doing everything I could to help them be better students, partners, or patients so that they could realize bigger goals in their lives.”

~ Shane J. Lopez Ph.D. from Making Hope Happen

In het Nederlands..

“Door mijn werk met John realiseerde ik me dat hoe we over de toekomst denken—hoe we hopen – bepaalt hoe goed we ons leven leiden. John’s transformaties, van gedijen naar lijden en terug naar bloeien, waren eenvoudig en meeslepend. Wanneer hij duidelijke verwachtingen voor de toekomst had, was zijn leven goed. Toen John plotseling een pauze had (brak) met de toekomst vond hij dat zijn leven niet de moeite waard was. Toen John opnieuw verbinding maakte met een zinvolle toekomst, werd zijn leven weer goed, en hij was er enthousiast over. En was zijn gezondheid op mysterieuze wijze weer stabiel.

Sinds de dag dat ik John heb ontmoet, heb ik hoop bestudeerd, zowel in mijn klinische werk als in
mijn onderzoek. Elke cliënt die John volgde, profiteerde van wat hij me leerde: dat onze relatie met de toekomst bepaalt hoe goed we vandaag leven. ik vroeg mijn klanten nieuwe en andere vragen, beginnend met ‘Hoe hoopvol ben je over’ jouw toekomst?’ Ik heb de manier veranderd waarop ik mijn eerste sessie met hen opende. ‘Hoe kan ik
u vandaag helpen?’ werd ‘Als de therapie nu succesvol is, hoe ziet uw leven er dan uit?’ in vijf jaar?’ Ik zag klanten niet als gebroken zoals ik ooit had; Ik probeerde ze niet meer te repareren. Ik deed alles wat ik kon om ze te helpen betere studenten te worden, partners, of patiënten, zodat ze grotere doelen in hun leven kunnen realiseren.”
~ Shane J. Lopez Ph.D. van Hoop laten gebeuren

In de film Infinite zegt Mark Wahlberg terugkijkend op zijn leven het volgende:

“Yess we fall, Yess we fail Yess sometimes we screw up everything we touch but each moment we live is connected by a believe that the actions we take will next day, next week, next life ad up to something more, something bigger then yourself. And next the possibilities are infinite.”

In het Nederlands..

“Ja, we vallen, ja, we falen, ja soms verknoeien we alles wat we aanraken, maar elk moment dat we leven is verbonden door de overtuiging dat de acties die we ondernemen de volgende dag, volgende week, het volgende leven zullen leiden tot iets meer, iets groters dan jezelf . En vervolgens zijn de mogelijkheden oneindig.”

In deze woorden vangt hij heel mooi de essentie van hoop. Maar hoop is niet iets dat je uit een boek leert. Het is iets dat je moet uitoefenen, in de praktijk brengen. Je brengt de hoop tot leven door het te betrekken in je handelingen, in de acties die je doet.

De microles van vandaag gaat over jouw hoop.

Kan je zien hoe jouw overtuigingen verbonden zijn tot de acties die je wel of niet onderneemt. En kan je zien hoe jouw hoop jouw leven vormt?

Categorieën
Knowledge to Go

#123 Meesterschap smeden

#123 Knowledge to Go

The Enchiridion van Epictetus

We leven in een tijd waarin meesterschap ontwikkelen nog belangrijker is dan ooit tevoren.

Dat doet me denken aan de wijsheid van Epictetus:

“All great things take time,” he says in the Enchiridion“If you tell me you desire a fig, then I tell you that there must be time. First, let it blossom, then bear fruit then ripen.”

In het Nederlands..

“Alle grote dingen hebben tijd nodig”, zegt hij in het Enchiridion, “Als je me vertelt dat je een vijg verlangt, dan zeg ik je dat er tijd moet zijn. Laat het eerst bloeien, dan vrucht dragen en dan rijpen.”

Toen ik vanmorgen de toonladders op de piano aan het oefenen was dacht ik aan een scene van een film die ik gisteravond zag. 

In het kort; de film ‘Infinite’ ging over ongeveer 500 mensen die reïncarneren. Zij hebben het bijzondere vermogen om zich alles van hun vorige levens te herinneren. Een deel van de groep noemt zich de gelovige en een ander deel van de groep zijn de nihilisten. De nihilisten zijn het reïncarneren zat en willen de wereld vernietigen omdat ze daarmee denken dat er een einde komt aan hun lijden. 

De gelovige daarentegen zien hun vermogens als een gift en geschenk bedoelt om de wereld en de mensheid steeds een beter achter te laten.  

In een van de scenes herinnert een van de gelovige (Mark Wahlberg) hoe hij als zwaarsmid een zwaard aan het smeden was. Je zag hem werken in de mist van de vroege ochtenddauw en terwijl hij het zwaard geduldig en zorgvuldig aan het smeden was, zag je hem dat ook doen in dit leven. Een zwaard zo goed en mooi smeden is een vaardigheid die jaren duurt om te leren. Het vraagt geduld en uithoudingsvermogen.

Ik moest hier aan denken toen ik de toonladders op de piano aan het studeren was. Dit proces is vergelijkbaar. Het is een proces van geduld, van jarenlang oefenen niet om direct resultaat te halen maar omdat je van het proces houdt en omdat je een wordt met de activiteit die je uitvoert.

Wat mij het meeste opviel was dat de mentale stilte vereist is om diepe, diepe mentale banen in je brein te creëren zodat het proces een gewoonte wordt. De stilte in je hoofd creëren is vaak het moeilijkste maar tevens ook het meest belangrijke ingrediënt van het proces. 

100% volledig aanwezig zijn met je bewustzijn in een proces en dat over een lange termijn volhouden is wat werkelijke meesterschap vormt.

De microles van vandaag gaat over de quote van Seneca. Alle grote dingen nemen tijd. Hoe geduldig en aanwezig ben jij met het smeden van jouw meesterschap.

Categorieën
Knowledge to Go

#122 Voor wie de sirene loeit

#122 Knowledge to Go

The Bhagavad Gita van Krishna, Eknath Easwaran

Onlangs, toen ik naar huis reed, passeerde ik een ambulance voor een huis en zag twee paramedici een brancard draperen. Het was duidelijk dat ze de brancard gereed maakten en dat er zeer binnenkort iemand op die brancard zou liggen en dan in de ambulance.

Om wat voor reden dan ook, ik dacht meteen aan John Donne’s “voor wie de bel luidt” regel.

Zoals je wellicht weet, was John Donne een zestiende-eeuwse Engelse priester, dichter en prediker.

Hij zei ooit: 

“No man is an island, entire of itself; every man is a piece of the continent, a part of the main. If a clod be washed away by the sea, Europe is the less, as well as if a promontory were, as well as if a manor of thy friend’s or of thine own were: any man’s death diminishes me, because I am involved in mankind, and therefore never send to know for whom the bells tolls; it tolls for thee.”

In het Nederlands…

“Niemand is een eiland, geheel op zichzelf; elke man is een stuk van het continent, een deel van het hoofd. Als een kluit door de zee wordt weggespoeld, is Europa dat minder, evenals als een voorgebergte was, en ook als een landhuis van jouw vriend of van jezelf was: de dood van een man vermindert mij, omdat ik betrokken ben bij de mensheid , en vraag daarom nooit om te weten voor wie de klokken luiden; het tol voor jou.”

Zijn prachtige proza ​​vangt de kracht van onze onderlinge verbondenheid. En… Die laatste regel kwam in me op toen ik de medici zag en me de persoon voorstelde die binnenkort op de brancard zou liggen.

 Vraag niet voor wie de brancard wordt klaargemaakt. Het wordt voor JOU klaargemaakt.

Ik werd getroffen door het besef dat ik op een dag op zo’n brancard zou liggen.

EN duus…

Ik nam even de tijd om me dat moment voor te stellen – een stil gebed uitsprekend dat de dag zou komen na nog vele (!) decennia van levendige gezondheid en vreugdevol leven. En met een liefdevolle familie om me heen. En hopelijk zouden ze me daar gewoon mee uitlaten NADAT ik vredig thuis was overleden met een glimlach op, zoals een leeftijd van ongeveer 103, als alles goed gaat. (🤓)

En…

Totdat we leren hoe we voor altijd kunnen leven..

Het gaat gebeuren. Het komt ons allemaal een keer toe.

Dat is natuurlijk geen nieuwsflits, maar het is gemakkelijk om die realiteit te negeren en dan kostbare momenten te verspillen alsof we voor altijd zullen leven.

De microles van vandaag is..

Als je vandaag de sirene van een ambulance hoort, vraag dan niet voor wie de sirene loeit.

Weet dat het om jou jammert.

Haal diep adem. Stuur een zegen naar de persoon in die ambulance. (En de mensen die hem of haar dienen.)

En onthoud dat die sirene uiteindelijk om JOU loeit.

En… Laten we vooral terugkeren naar dit moment en leven zoals we het menen.

Categorieën
Knowledge to Go

#121 Zwaartekracht, donkere energie en JIJ

#121 Knowledge to Go

Coming Alive van Barry Michels, Phil Stutz

Onze menselijke groeimogelijkheden kan je vergelijken met de inherente dynamiek van het heelal. 

Dan heb ik het in het specifiek over het feit dat zwaartekracht (een “samentrekkende” kracht die ons “naar beneden trekt”) niet de enige kracht is die er is. Er is ook een kracht van UITBREIDING. (Het wordt “donkere energie” genoemd.)

In feite, zoals briljante astrofysici hebben geleerd door exploderende nevels te bestuderen, krimpt het universum niet. Het zet zich uit.

En dat doet het snel.. (Ha.)

Check dit: de huidige schatting is volgens Space.com “68 kilometer per seconde per megaparsec, plus of min een paar, maar dichtbij genoeg. Ik weet het. Je volgde het waarschijnlijk prima totdat die vreemde ‘per megaparsec’ opdook. Het is een afstand: één megaparsec is 1 miljoen parsec, wat 3,26 miljoen lichtjaar is.”

Ik ben vrijwel volledig (lol) niet in staat om te begrijpen wat dat ook zou kunnen betekenen. 🤯

Ik sta er echter wel voor open om mijn zeer rudimentaire greep op dat basisconcept te nemen en te proberen het in mijn leven toe te passen.

Hoe?

Door het Universum te spiegelen en UITBREIDEN.

Van moment tot moment tot moment. Een beetje zoals ons microlessen. Alleen dan nog intenser. Met een astronautenpak aan. 👨🚀

Toen ik over dit idee nadacht, moest ik aan Eric Butterworth denken.

In Spiritual Economics deelt hij deze mooie gedachte:

It is interesting to note that there is mounting evidence for the existence of … ‘syntropy,’ through the influence of which forms tend to reach higher and higher levels of organization, order, and dynamic harmony. Albert Szent-Gyorgyi, Nobel Prize winning biologist, refers to it as an ‘innate drive in living matter to perfect itself.’ And today many are calling attention to a psychological drive toward synthesis, toward wholeness and self-perfection.”

In het Nederlands,..

“Het is interessant om op te merken dat er steeds meer bewijs is voor het bestaan ​​van … ‘syntropie’, door de invloed waarvan vormen de neiging hebben om steeds hogere niveaus van organisatie, orde en dynamiek te bereiken. Albert Szent-Gyorgyi, Nobelprijswinnende bioloog, noemt het een ‘aangeboren drang in levende materie om zichzelf te perfectioneren’. En tegenwoordig vestigen velen de aandacht op een psychologische drang naar synthese, naar heelheid en zelfperfectie.’

Samentrekking. Uitbreiding.

Entropie. Syntropie.

Welke kant ga je op?

Laten we vandaag bewegen in de richting van onze wording, zullen we? 🚀

Categorieën
Knowledge to Go

#120 Hoe je jouw missie in het leven kan ontdekken

#120 Knowledge to Go

The Undefeated Mind van Alex Lickerman, M.D.

Terwijl we het hebben over Alex Lickerman en zijn ideeën over hoe je een onverwoestbaar zelf kunt creëren terwijl je gif verandert in medicijn en al die goedheid, laten we het hebben over je doel in het leven.

Specifiek, jouw MISSIE in het leven.

Zoals Sonja Lyubomirsky ons vertelt, hebben gelukkige mensen projecten. En, zoals alle grote filosofen en psychologen sinds het begin der tijden hebben gezegd, hebben de gelukkigsten onder ons ontdekt hoe ze van ons leven een offer aan de wereld kunnen maken – onze mogelijkheden verwezenlijken in dienst van onze families, gemeenschappen en de wereld.

Ik vind het geweldig hoe Alex het uitlegt. Hij deelt een oefening om ons te helpen meer duidelijkheid te krijgen over ons zielsvoedend doel. Het gaat als volgt.

Drie stappen.

Stap 1. Schrijf een vijftigtal ervaringen op die je de meeste vreugde hebben gebracht.

Stap 2. Zoek vervolgens uit “welke ervaringen betrokken waren bij het bijdragen aan het welzijn van anderen en de missieverklaringen die jij voor elk van hen zou opstellen.”

Stap 3. Stel je voor dat je op negentigjarige leeftijd een onderscheiding krijgt van de Koning voor het feit dat je je hele leven hebt toegewijd aan wat je het meest belangrijk lijkt. Welke ‘prijs’ vervult je met het grootste gevoel van trots – welke je ook het grootste gevoel van voldoening geeft – dan is dat de missie die je waarschijnlijk je hele leven moet proberen te vervullen.’

Wauw. Dat is echt geweldig

De microles van vandaag is.

Als je je zo geïnspireerd voelt, zoek dan wat rust en…

1. Schrijf ongeveer vijftig ervaringen op die je de meeste vreugde hebben gegeven.

2. Identificeer bij welke ervaringen je bijdroeg aan het welzijn van anderen.

3. Stel je voor dat je op je negentigste een onderscheiding krijgt omdat je je hele leven hebt toegewijd aan de missie die je het meest heeft geïnspireerd.

DAT is een behoorlijk goede hint naar de missie die je waarschijnlijk je hele leven zou moeten proberen te vervullen, nietwaar?

Hier is jouw levensmissie … Mocht je ervoor kiezen om het te accepteren! 🥇